در پناه سپاه خدا

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان با درک ضعفش به دنبال قدرت و پناهگاه می رود. انسان رابطه هایی دارد که همراه آن ها دچار ضعف شده و محتاج پناهگاه است :

·        یک رابطه با خود دارد  و نیروهایی که در او رخنه می کنند- وسواس خناس

·         یک رابطه با جهان – ما خلق 

·        یک رابطه با آدم های جامعه – غاسق ، نفاس ، حاسد .

نه جهان از خوب و بد تشکیل شده و نه انسان. خوبی و بدی ، خیر و شر ، صفت ارتباط های انسان با خودش، جامعه و یا جهان است . به عبارت دیگر، خیر و شر نتیجه جهت گیری و موضع گیری انسان در هستی  و در جامعه و در خویش است . مثلا در ارتباط با قرآن ، اگر از آن درست استفاده کنیم و در زندگی از آن بهره ببریم به خیر و سعادت می رسیم و اگر قرآن نزد ما مهجور باشد و از آن بی بهره بمانیم، با این جهت گیری نسبت به قرآن دچار شر و بدبختی می گردیم. در رابطه بی حساب با جهان و خلقت است که شر به وجود می آید و باید از این شر به قدرتی عظیم پناه برد.

این غاسق است که  فرا می گیرد و سپس این نفاث است که می دمد و سست می کند و سپس این حاسد است که رو به رو می شود و آشکار می گردد و این هر سه به ترتیب آمده اند و این تویی که در پناه خدا از تاریکی بیرون می آیی و به امن و تسلط و قدرت می رسی و ظرفیت و وسعت پیدا می کنی در نتیجه این تاریکی فراگیر برای تو شری ندارد و این نفاث ضرری نمی رساند و این حاسد کاری از پیش نمی برد ، که تو با سپاه و جنود او همراهی ، اگر در راه او باشی.

سوره مبارکه فلق

نویسنده: سمیه محمدی