بسم الله الرحمن الرحیم
این هفته مهمان واژه مبارک حجاب هستیم. در این هفته که گردان برگزار نشد، انگار دیدار اعضای خانواده مان به تاخیر افتاده که البته نه انگار که به حقیقت همین طور است.
انشاالله که هر چه سریعتر این خانواده دور هم جمع شوند به برکت صلواتی بر محمد و آل محمد.
احمدیان
کریمی
کیاندخت کیانی
احمدیان
مریم نصیری
سلام
التماس دعا
دوالفقاری
کیاندخت کیانی
به نام یگانه مهربان
دوستان عزیز سلام عید همگی مبارک
آنچه در ذیل می نویسم، فرازهایی از صوت واژه "حجاب" است که همانند واژها ی قبلی، برایم بسیار جذاب و دلنشین بود و مرا به فکر وادار کرد. دلم می خواست آن را با دوستانی که هنوز فرصت شنیدن این صوت را پیدا نکرده اند به اشتراک بگذارم و در ضمن برای خودم هم مرور و درسی دوباره باشد:
"هر رشدی، هر موفقیتی، هر سعادتی، هر شکوفائی که در عالم هستی برای هر موجودی از جمله انسان، رقم می خورد، ذیل مجموعه رحمت خداوند است.
رحمت، یک حقیقت نازل شدنی است. خداوند، رحمت را نازل می کند، پس طبیعتأ رحمت برای نازل شدن، یک بستر وقوعی لازم دارد. مثلأ یکی از رحمت های الهی، دمیده شدن روح الهی در کالبد انسان است که او را به انسان شدن مزین می کند. این امر در بستر وقوعی به نام رحم مادر، رخ می دهد. پس رحم مادر، جایگاهی است که در آن شرایطی مهیا می شود که امکان پذیرش درجه ای از رحمت را به وجود می آورد.
این قانون سراسر زندگی ماست که ما دائمأ در یک سری رحم ها و یا حریم ها قرار داریم و به حرمت آن حریم ها می توانیم از یک سری رحمت های ویژه برخوردار شویم. طبیعی است هر حریمی، آداب مخصوص به خودش را دارد که رعایت آن آداب، باعث می شود انسان در آن حریم بتواند از رحمت برخوردار شود. پس من و شما دائمأ باید در زندگی، یک سری آداب را که مخصوص حریمی است که در آن قرار داریم را رعایت کنیم تا بتوانیم به حیات ویژه ای که در آن بستر به ما عطا می شود، نائل شویم.
حریم خانواده، حریم جامعه، حریم دین، حریم دنیا، هر کدام مثل حریم رحم مادر، آداب و قواعدی دارند که رعایت این آداب، ما را در آن حریم نگاه می دارد تا بتوانیم به حیات ویژه آن حریم برسیم."
انشالله دوستان عزیز فرصت گوش دادن به این صوتهای زیبا را که بیشتر از چند دقیقه به طول نمی انجامد را از دست ندهند و ما را نیز از نکته های ارزشمند خود بهره مند سازند.
التماس دعا
کیاندخت کیانی
سلام، وقتی به پشت سرم نگاه می کنم می بینم انگار همین دیروز بود که به سن تکلیف رسیدم و چقدر زود گذشت زمانی که برای اولین بار وارد دانشگاه شدم. روزها و لحظه های عمر چقدر سریع و با شتاب می گذرند.
بیایید فرصت را از دست ندهیم
قال امیرالمومنین علی (علیهالسلام):
اضاعة الفرصة غصه؛ از دست دادن فرصت، مایه غم و اندوه است. (1)
شرح حدیث:
عمر انسان کوتاه و زودگذر است، و فرصتهاى زندگى کوتاهتر و زودگذرتر از آن. هر روزى که از عمر انسان مى گذرد، تعدادى از فرصتهاى زندگى او نیز براى همیشه از دست مى رود و نابود میشود.
چون فرصتهاى زندگى، دیگر قابل بازگشت نیستند، باید از هر فرصتى بهترین استفاده را بکنیم. استفاده کردن از فرصت، یعنى این که هر کارى را در وقت مناسب انجام دهیم.
اگر فرصتى که امروز، براى انجام کارى در اختیار ما است از دست برود، فردا، براى آن کار، فرصتى نخواهد بود. چون فرصتهاى فردا هم، مخصوص کارهاى دیگران است که هر یک باید در وقت خود انجام شود، و دیگر نمى توانیم کارى را که فرصت انجامش امروز بوده، براى فردا بگذاریم، در آن صورت، کارهایى هم که باید در فرصتهاى فردا انجام شود، عقب مى افتد، و اگر کار به همین شکل پیش برود، تمام فرصتهاى روزهاى آینده ما نیز، تباه مى شوند و از دست مى روند.
پس هر کارى را، باید در فرصت مناسب آن کار انجام داد، وگرنه ممکن است که دیگر، هیچگاه فرصتى براى انجام آن پیدا نشود.
مثلا سنین کودکى و نوجوانى، فرصت مناسب تحصیل علم و آموختن دانش است. کس که چنین فرصت مناسبى را از دست برهد، در سالهاى بعد، گرفتهاریهاى زندگى، اشتغال به کار و تأمین معاش، رسیدگى به امور خانه و همسر و فرزندان، و دهها مسئولیت دیگر، به او اجازه و فرصت تحصیل نخواهد داد.
بهمین دلیل است که انسان باید هر فرصتى را که پیش مى آید،
غنیمت بشمارد و از آن بهترین استفاده را بکند. و گرنه، از دست دادن فرصت، مایه غم و
اندوهى مى شود که به هیچ قیمتى، قابل جبران نخواهد بود.
بیایید دعا کنیم همگی در استفاده از فرصتهای عمرمان موفق باشیم. انشاالله
پی نوشت:
1- نهج البلاغه، ح /118
برگرفته از پندهاى کوتاه از نهج البلاغه، هئیت تحریریه بنیاد نهج البلاغه.
گروه دین و اندیشه تبیان،
احمدیان