به نام خدای عزیز رحیم!

بسم الله الرحمن الرحیم

چند سال پیش، حوالی شب های مقدس قدر، آقای اخوت از دعای جوشن کبیر برایمان گفتند، از صفات و اسماء خدا، اینکه هر صفتی از خدا یک برنامه است، یک راه است برای ما و ما باید بگردیم و در قبال هر اسم و صفت خدا، وظیفه مان را تشخیص بدهیم. مثلا اینکه می گوییم خدا بصیر است، یعنی ما باید حواسمان به افعال و بروزاتمان باشد، چون خدا دارد نگاهمان می کند.

در این جلسه از گردان هم هر بار که آقای چیت چیان از «عزیز» بودن خدا می گفتند، همه این حرفها برایم مرور می شد. ذهنم فعال شده بود که بگردد دنبال وظیفه ام در جایگاه های مختلف! خدایی که سوره مبارکه یس برایمان به تصویر کشید، «عزیز» است؛ عزیز یعنی «شکست ناپذیر»، شکست ناپذیری که هرگز در هدایت خلقش خسته نمیشود.

خدای عزیزمان، برای مردم رسول فرستاد. آنها تکذیب کردند، رسولی دیگر فرستاد، باز هم تکذیب کردند. یک رسول دیگر هم فرستاد. خدای عزیز با چند بار حرف گوش نکردن به حال خودت رهایت نمی کند. هزار بار هم که قول داده باشی و زده باشی زیر قولت، شاید خودت خسته شوی، اما خدا خسته نمی شود!

خدای عزیزم! برای فهم عزیز بودنت، همین بس که باز دستِ دل سر تا پا گناه ما را گرفتی و آوردی در گردان محمد رسول الله(ص) و نشاندی سر سفره سوره مبارکه یس، تا بشنویم و تا بنوشیم از حقیقت و فیکون دیگری در جهت جوانه زدن در دلمان اتفاق بیفتد! الحق که حمد مخصوص توست! الحمد لله رب العالمین

 آسیه نیک صفات